Gliotoksyny – pleśń

0
9897
infekcje_zwiazane_z_plesnia_borelioza_koinfekcje_cytokiny_immunologia

To metabolit produkowany przez Aspergillus fumigatus (kropidlak), który hamuje przyczepność i fagocytozę makrofagów oraz zmniejsza cytotoksyczną odpowiedź komórek T. Gliotoksyna prowadzi do supresji immunologicznej (blokowanie procesu lub odwracanie skutków jego działania). Wpływa na mitochondria, zuboża glutation, komórki NK, limfocyty T, makrofagi i monocyty. To jest najbardziej oporna mitotoksyna ze wszystkich mitotoksyn. Dr Joe Brewer, MD uważa że obniżone CD57 w boreliozie jest powodem właśnie mitotoksyn, a szczególnie gliotoksyny.

Pleśń najczęściej obrasta w zatokach, może powodować krwawienie. Prowadzi do nieprawidłowych odpowiedzi na cytokiny. Sama w sobie jest zakażeniem i powoduje objawy podobne do objawów boreliozy (choroby z Lyme). To kluczowy gracz powodujący bezpośrednią supresję immunologiczną, która może następnie umożliwić infekcje wielu chorób. Mogą to być EBV, HHV-6, CMV, Borrelia, Bartonella, Mycoplasma, Chlamydia, Rickettsia, Coxiella, Candida, Babesia i pasożyty.

W niektórych domach częstym zjawiskiem jest występowanie tzw. czarnej pleśni (black mold) lub inaczej Aspergillus niger. Czarna pleśń gromadzi się w zatokach oraz drzewie oskrzelowym przez wdychanie. Kiedy tylko spadnie odporność rusza do akcji. Aby zaistnieć w organizmie, blokuje odporność wpływając na komórki NK i maktofagi oraz limfocyty T. Uruchamia wszystkie patogeny, które organizm do tej pory trzymał w ryzach. Nie można podjąć leczenia dopóki nie zmienimy warunków środowiskowych. Zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne źródła pleśni muszą być kontrolowane. Pleśń i mykotoksyny mogą aktywować komórki tuczne (mastocyty). Ich zasadniczą rolą jest wywoływanie lokalnego stanu zapalnego (m.in. alergie) w reakcji na czynniki egzogenne. Jeśli chcemy się dowiedzieć czy w naszym domu czasami nie ma jakiegoś Aspergillusa, to pył pod lodówką jest często dobrym materiałem źródłowym do testowania za pomocą RealTime Labs.

Dr Brewer opublikował dwa przełomowe dokumenty pokazujące wspólny związek między toksycznością pleśni a fibromialgią i zespołem przewlekłego zmęczenia. (https://www.survivingmold.com/legal-resources/dr.-shoemaker-essays/dr-joseph-brewer-nasal-fungi-anti-fungals-and-junk-science).
Co więcej, wykazał on, że po ekspozycji na pleśń u osób z osłabionym układem odpornościowym, pleśń może skolonizować obszary zatok i jelit, wytwarzając toksyny pleśni stale przyczyniając się do przedłużonej choroby.

.