Mikrobiota jelitowa jest zdefiniowana jako zbiór drobnoustrojów (bakterii, grzybów, archeonów i wirusów) zamieszkujących ludzkie jelita. Jeśli jest zdrowa, pozwala na utrzymanie kilku kluczowych funkcji fizjologicznych, takich jak zdolność do regulacji układem odpornościowym.
Coraz więcej dowodów wskazuje na stan, że brak równowagi w społeczności drobnoustrojów jelitowych (dysbioza), koreluje z chorobami autoimmunologicznymi.
W ciągu ostatniej dekady pojawienie się nowoczesnych metod sekwencjonowania pomogło opisać skład ludzkiego mikrobiomu jelitowego, umożliwiając nam zrozumienie głównych cech zdrowego mikrobiomu jelitowego i odwrotnie oraz skali chorób związanych z jego zmianami.
Ogólnie rzecz biorąc, zdrowa mikroflora jelitowa jest zdominowana głównie przez bakterie należące do dwóch głównych typów — Bacteroidetes i Firmicutes, a dodatkowo zawiera eukarionty (takie jak Candida, Malassezia i Saccharomyces), archeony (należący głównie do rodzaju Methanobrevibacter) oraz wirusy (składające się głównie z bakteriofagów).
Właściwością mikrobioty jelitowej jest jej zdolność do regulowania zarówno wrodzonym, jak i adaptacyjnym układem odpornościowym, zarówno lokalnie, jak i ogólnoustrojowo.
Zaburzenie homeostazy jelitowej skutkuje nieszczelnością jelit, która bezpośrednio ma związek z ogólnoustrojowymi stanami zapalnymi i chorobami autoimmunologicznymi.
Dzięki określeniu składu naszego biomu jelitowego, możemy dokładnie sprecyzować z jaką chorobą autoimmunologiczną mamy do czynienia. Przykładowo w toczniu układowym SLE spotykamy dysbiozę, w której obserwujemy obniżony stosunek bakterii Firmicutes do Bacteroidetes. Dochodzi do rozrostu bakterii Rhodococcus, Eggerthella, Klebsiella, Prevotella, Eubacterium, Flavonifractor i incertae sedis, a zmniejszeniu ulega liczba z rodzaju Dialister i Pseudobutyrivibrio.
Niedawno wykazano u ludzi, że przeciwciała przeciwko cytrulinowanym białkom immunoglobuliny IgA (ACPA) mogą być identyfikowane na wiele lat przed kliniczną manifestacją autoimmunologicznego zapalenia stawów RZS. To odkrycie sugeruje, że choroba pochodzi z obszarów błony śluzowej jelit i ma ścisły związek z dysbiozą.
Kolejnym przykładem gdzie dysbioza zbiera żniwa jest autoimmunologiczne IBD, czyli nieswoiste zapalenie jelt. Głównie za dysbioze odpowiada tutaj rozrost grzybów takich jak Candida albicans czy Candida tropicalis które łączą siły z bakteriami E. coli i Serratia marcescens, tworząc biofilmy.
Choroby autoimmunologiczne i dysbioza są ściśle powiązane, a leczenie tych stanów musi uwzględniać probiotyczne wsparcie jelit.
źródło: www.botamed.com
