Bakterie z rodziny Bartonella są mikroorganizmami chorobotwórczymi i mogą wywołać poważne dolegliwości u ludzi. Szczególnie narażone są osoby o słabej lub obniżonej odporności. Ostrożność powinni zachować przede wszystkim pacjenci po przeszczepach, osoby zakażone wirusem HIV, chorzy z nowotworami oraz pacjenci podczas terapii lekami immunosupresyjnymi, a także chorzy na przewlekłą boreliozę.
Zachorować mogą jednak także osoby całkowicie zdrowe. Bakterie Bartonella przenoszone są przez owady, takie jak komary, pchły, wszy i kleszcze, jak również przez zwierzęta, w tym domowe koty i psy. Kontakt ze zwierzęciem lub ukąszenie przez owada zawsze stanowi potencjalne źródło zakażenia bartonelozą, która ma różne odmiany, ale zawsze jest chorobą ciężką i trudno poddającą się leczeniu.
Rodzaje bartonelozy
Bakterie z rodziny Bartonella wywołują rozmaitego typu infekcje, zależnie od ich gatunku. Wyróżnia się następujące typu bartonelozy:
- Gorączka okopowa – jest to odzwierzęca choroba zakaźna wywoływana przez bakterię Bartonella quintana, którą przenosi wesz ludzka.
- Choroba kociego pazura – jest to choroba wywoływana przez bakterię Bartonella henselae lub Bartonella ciarridgeidae, przenoszona przez koty, które uprzednio zainfekowane zostały przez pchły.
- Choroba Carriona – wywoływana jest przez bakterie Bartonella baciliformis, przenoszone przez moskity.
- Angiomatosis bacillaris – choroba wywoływana przez bakterie z gatunku Bartonella quintana lub Bartonella henselae u osób o obniżonej odporności, przenoszona przez insekty i inne zwierzęta, w tym zwierzęta domowe (koty).
Objawy bartonelozy
Kiedy bakterie z grupy Bartonella dostaną się do ludzkiego organizmu, przez kilka dni krążą we krwi i rozsiewają się. Następnie zajmują komórki śródnabłonka naczyń krwionośnych, po czym przedostają się do erytrocytów i tam się namnażają. Zależnie od gatunku bakterii Bartonella, które wniknęły do organizmu, mamy do czynienia z następującymi objawami:
- w przypadku choroby kociego pazura w miejscu zadrapania lub ugryzienia pojawia się pęcherzyk surowiczy, który zmienia się w strup. Po upływie 1-3 tygodni pojawia się jednostronne powiększenie okolicznych węzłów chłonnych;
- w chorobie Carriona w pierwszej fazie pojawia się wysoka gorączka i niedokrwistość hemolityczna.
- bakterie Bartonella powodują hemolizę, powiększenie wątroby, śledziony i węzłów chłonnych. Jeśli w porę nie zostanie podjęte leczenie, istnieje wysokie ryzyko śmierci osoby zakażonej. W drugie fazie (przewlekłej) tej choroby na głowie, szyi i na kończynach pojawiają się twarde guzki albo brodawki – stąd jej nazwa: brodawczakowatość peruwiańska. Ta faza nie jest już tak niebezpieczna jak pierwsza i mimo trudnego leczenia nie stanowi w większości przypadków zagrożenia dla życia pacjenta;
- gorączka okopowa, zwana też gorączką wołyńską albo gorączką pięciodniową powoduje nawracającą gorączkę trwającą od jednego do trzech dni. Dodatkowym objawem są bóle i zawroty głowy oraz bolesność goleni (części nóg między kolanem a stopą). Choroba nawraca co 4-6 dni, a natężenie jej objawów z każdym nawrotem maleje;
- u osób z obniżoną odpornością pojawia się tak zwana bakteryjna naczyniakowatość, której powodem jest proliferacja komórek śródnabłonka naczyń krwionośnych.
Powikłania bartonelozy
Bakterie Bartonella mogą spowodować także zapalenie wsierdzia, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, plamicę wątrobową oraz zapalenie siatkówki i nerwu wzrokowego. Są to bardzo niebezpieczne dla zdrowia i życia choroby.
Diagnoza zakażenia bakterią Bartonella
To, czy dany przypadek choroby spowodowany został przez infekcję bakteriami z grupy Bartonella, ustala się na podstawie testów serologicznych przeprowadzonych metodą immunoenzymatyczną (ELISA) lub metodą immunofluorescencyjną (IFA). Bada się obecność w organizmie przeciwciał dla gatunków bakterii z rodziny Bartonella. Biologia molekularna pozwala wykryć DNA bakterii we krwi, tkankach pochodzących z serca, skóry lub wątroby.
Jak leczy się bartonelozę?
W terapii chorób wywołanych przez bakterie Bartonella stosuje się antybiotyki, takie jak tetracykliny, fluorochinoliny oraz rifampicynę.
Bardzo dobre efekty dają zioła o składzie dedykowanym do wspierania procesów fizjologicznych organizmu.
Do opracowania tekstu korzystamy z materiałów ogólnodostępnych w mediach internetowych, dobierając je dla Was według naszej najlepszej wiedzy.
