Niemiecki lekarz Alfred Buchwald ponad 130 lat temu po raz pierwszy opisał przewlekłą wysypkę na skórze (rumień wędrujący), który dziś znany jest jako choroba z Lyme. Na początku lat 70 w miasteczku Lyme doszło do epidemii zagadkowej i wyniszczającej choroby. Objawy obejmowały obrzęk stawów kolanowych, paraliż, wysypki skórne, bóle głowy i ciężkie chroniczne zmęczenie. W połowie lat 70 naukowcy zaczęli opisywać pierwsze oznaki i objawy tej nowej choroby, nazywając ją chorobą z Lyme. Wciąż nie znali przyczyny, mimo zakrojonych na dużą skalę badań. Dopiero w 1981 r. Willy Burgdorfer, który wcześniej badał gorączkę gór skalistych, podjął próbę odkrycia winowajcy. Wpierw odkrył związek między kleszczem a chorobą, a następnie bakterię zwaną krętkiem. Społeczność medyczna uhonorowała odkrycie dr. Burgdorfera w 1982 roku i nazywała krętka Borelią Burgdorferi. Od lat 80 XX wieku dramatycznie wzrosła liczba zachorowań, do tego stopnia, że choroba stała się ważnym problemem zdrowia publicznego całej półkuli północnej. Dzisiaj choroba z Lyme jest jedną z najszybciej rosnących infekcji przenoszonych przez różne wektory na całym świecie.
