Jedną z najważniejszych rzeczy, z której nie zdajemy sobie sprawy jest fakt, że choroby autoimmunologiczne nie są diagnozowane klinicznie. Dopóki nie nastąpi znaczne zniszczenie tkanek. Celiakie potwierdzamy biopsją kiedy już jest zniszczone 100% tkanek w kosmykach jelitowych. Oznacza to, że wczesne stadia choroby mogą nie dawać wyraźnych objawów. Zaawansowane stadia chorób autoimmunologicznych są już nie do odwrócenia.
Podczas gdy objawy choroby autoimmunologicznej mogą pojawić się dość nagle i są wyraźne, należy pamiętać, że organizm nie “łapie” tej choroby w ciągu nocy, tak jak łapie się przeziębienie czy grypę. Autoimmunizacja jest bardzo złożoną jednostką, a ciało zwykle jest wystawione na działanie wielu czynników na długo przed wyzwoleniem odpowiedzi autoimmunologicznej. Początkowo organizm walczy z niewielkim obciążeniem, z czasem obciążenie narasta i po tygodniach, miesiącach, a najczęściej latach, nie nadąża za ciężarem stresorów. Pojawia się w końcu reakcja autoimmunologiczna, która staje się zauważalna fizycznie. Choroba, która kiedyś była cicha i bezobjawowa, szybko przekształca się w chorobę autoimmunologiczną. Własne ciało staje się celem ataku i destrukcji.
Stany zapalne są typowe w boreliozie (Lyme) i gdy nie zostaną usunięte, mogą przejść do poważniejszych autoimmunologicznych chorób. Częste z nich to: reumatoidalne zapalenie stawów, Hashimoto, stwardnienie rozsiane, toczeń, cukrzyca, twardzina, zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna i inne. Tkanka ciała ulega zapaleniu, poziomy cytokin i chemokin osiągną wysoki poziom, obciążając zdrową sygnalizację komórkową. Powoduje to zamieszanie i sygnalizuje dalsze stany zapalne. Jedną z manifestacji tego cyklu jest gromadzenie się cytokin w stawach, co prowadzi do reumatoidalnego zapalenia stawów.
Innym dobrym przykładem jest stwardnienie rozsiane. Choroba atakuje układ nerwowy, co jest spowodowane atakiem autoimmunologicznym na zewnętrzną powłokę lub osłonę nerwu zwaną mieliną. W miarę jak mielina ulega erozji, choroba oddziałuje na inne obszary ciała powodując różne objawy (np. równowaga, ruch, koordynacja mięśni i wzroku).
Praktycy tematu podkreślają, że pochodzenie stanu zapalnego jest zawsze związane z chorymi jelitami, więc przywracanie zdrowia jelit, gdy osoba cierpi na chorobę autoimmunologiczną jest kluczowe. Zwalczanie podstawowych czynników wyzwalających chorobę powinno być głównym celem, aby zdrowe tkanki mogły odrosnąć, a cykl zapalenia i dalsze niszczenie mogło zostać zmniejszone. Nieleczona lub źle leczona borelioza z Lyme prawie zawsze doprowadza do autoimmunizacji..
