Chlamydia jest bakterią Gram-ujemną wykorzystującą zasoby gospodarza do rozwoju. Pasożytuje wewnątrzkomórkowo wydobywając składniki odżywcze do namnażania się. Znanych jest kilka gatunków rodzaju Chlamydia, jednak co rok odkrywa się ich więcej. Jest bakterią mocno rozprzestrzenioną, bytującą w wodzie, glebie, ssakach, gadach, rybach i kleszczach. To spec-bakteria specjalizująca się w ukrywaniu przed układem odpornościowym. Potrafi przetrwać niekorzystne warunki osiągając wyjątkowy stan hibernacji bakteryjnej między innymi spowalniając swój metabolizm i namnażanie (na tym etapie jest nieinfekcyjna). Każdy rodzaj bakterii Chlamydia infekuje układ pokarmowy, zasiedlając masowo kątnicę rzadko powodując w tej lokalizacji chorobę.
Istnieją trzy gatunki Chlamydii patogennych dla ludzi:
Chlamydia pneumoniae, Chlamydia trachomatis oraz Chlamydia psittaci.
Jako koinfekcja boreliozy występują dwie pierwsze: Chlamydia pneumoniae i Chlamydia trachomatis.
Chlamydia pneumoniae infekuje układ oddechowy rozprzestrzeniając się do tkanek oskrzeli, płuc, tętnic i stawów. Bakterie Chlamydia pneumoniae mogą migrować po organizmie żywiciela infekując również wątrobę, oczy, serce czy mózg, wywołując zawał mięśnia sercowego, chorobę wieńcową i udar. Zakażenie bakterią w wielu przypadkach jest bezobjawowe. W postaci ostrego zakażenia Chlamydia pneumoniae uszkadza wyściółkę dróg oddechowych prowadząc do zapalenia gardła, zapalenia ucha, zapalenia zatok, zapalenia oskrzeli i płuc. Typowymi objawami są katar, uczucie zmęczenia, nieznacznie podwyższona temperatura ciała, chrypka a czasami utrata głosu, a zmiany w płucach są widoczne tylko w badaniu radiologicznym. Patogen może nasilać objawy chorób współistniejących jak astmę czy POChP (przewlekłą obturacyjną chorobę płuc). Zapalenie płuc wywołane zakażeniem Chlamydia pneumoniae można powiązać z rozwojem zapalenia stawów i cukrzycy. Bakteria może powodować zapalenie stawów oraz wszelkiego rodzaju bóle i zwyrodnienia. Może również infekować układ nerwowy prowadząc do ciężkich problemów neurologicznych. Zakażenie bakterią Chlamydia pneumoniae wykazuje związek z rozwojem choroby Alzheimera i stwardnienia rozsianego. Chlamydia pneumoniae rozprzestrzenia się między ludźmi drogą kropelkową poprzez kaszel lub kichanie. Bakteria najbardziej rozprzestrzenia się w skupiskach osób żyjących wspólnie. Okres inkubacji bakterii może być długi i pierwsze objawy mogą pojawić się 3 do 4 tygodni od zarażenia. Przeciwciała IgG po przebytej chorobie wywołanej Chlamydia pneumoniae nie chronią przed ponownym zarażeniem.
U pacjentów z przewlekłą boreliozą skuteczne leczenie współzakażenia Chlamydia pneumoniae wykazuje poprawę w ustępowaniu objawów. Diagnostyka laboratoryjna Chlamydia pneumoniae obejmuje serologię, test transformacji limfocytów (LTT) i wykrywanie mikroorganizmu za pomocą PCR.
Leczenia Chlamydia pneumoniae nie należy do łatwych ze względu na oporność bakterii na antybiotyki na bazie penicyliny, monobaktany i cefalosporyny. Antybiotyki stosowane w leczeniu zakażenia bakterią Chlamydia pneumoniae : azytormycyna, klarytromycyna, telitromycyna, doksycyklina, gemifloksacyna, ryfampicyna (w połączeniu z doksycykliną lub azytormycyną).
Chlamydia trachomatis to bakteria Gram-ujemna wewnątrzkomórkowa, która po dostaniu się do organizmu wnika do komórki gospodarza w której się rozmnaża a następnie rozprzestrzenia krwioobiegiem. Bakteria odpowiedzialna za choroby układu moczowo-płciowego, poronienia i stany zapalne. Zakażenie Chlamydia trachomatis może wywołać stany zapalne kobiecych narządów płciowych (zapalenie szyjki macicy, zapalenia jajowodów), nadżerki szyjki macicy, zapalenia gruczołów Bartholina. U mężczyzn zakażenie wywołuje zapalenie gruczołu krokowego. U osób z przewlekłym zakażeniem Chlamydia trachomatis mogą występować dodatkowo inne zapalenia obejmujące stawy bądź gardziel. W początkowej fazie infekcji objawy łudząco przypominają reumatoidalne zapalenie stawów.
Diagnostyka laboratoryjna Chlamydia trachomatis polega na oznaczeniu poziomu immunoglobulin IgM i IgG we krwi oraz potwierdzeniu obecności drobnoustrojów w wymazie pobranym z miejsca podejrzanego o ich bytowanie.
Leczenie infekcji Chlamydia trachomatis jest podobne do tego z chlamydophila pneumoniae. Najczęściej w terapii stosuje się doksycyklinę lub azytromycynę. W przypadku zapalenia stawów stosuje się sulfasalazynę i leczenie przeciwciałami TNF.
Najnowsze badania wykazały, że Borrelia i Chlamydia mogą tworzyć mieszane biofilmy w tkankach zakażonej skóry ludzkiej.
Chlamydia lokalizuje się w centrum biofilmu Borrelia tworząc dobrze zorganizowaną mieszaną strukturę patogenną. Trwają badania w kierunku ustalenia czy te patogeny rozwinęły symbiotyczną zależność dla ich wzajemnego przetrwania. Kolejne badania wykazały obecność w kleszczach organizmów podobnych w budowie do bakterii Chlamydia, jednak nie wiadomo jeszcze jaką rolę odgrywają one w przewlekłej chorobie przenoszonej przez pajęczaki.
