Zaburzenie funkcji tarczycy w przebiegu przewlekłych infekcji Lyme objawia się w pierwszej kolejności zmniejszonym stężeniem trijodotyroininy (zespół niskiego T3).
Przyczynami tych zjawisk są: kumulacja toksyn i stan zapalny wywołany infekcją. Aby tarczyca wytworzyła naturalny hormon T4, potrzebuje tyrozyny, którą organizm pozyskuje z białka i jodu. Niedobór tyrozyny zaburza syntezę wielu ważnych substancji, m.in.:
– Adrenaliny (reguluje poziom glukozy we krwi i odgrywa decydującą rolę w mechanizmie stresu, czyli błyskawicznej reakcji organizmu człowieka na zagrożenie, objawiającej się przyspieszonym biciem serca, wzrostem ciśnienia krwi, rozszerzeniem oskrzeli czy źrenic);
– Dopaminy (wpływa na koordynację i napięcie mięśni, kontroluje procesy psychiczne oraz emocjonalne, reguluje wydzielanie hormonu wzrostu, prolaktyny i gonadotropiny);
– Tyroksyny – hormonu tarczycy (uczestniczy w procesach metabolicznych całego organizmu, np. wchłanianiu glukozy oraz rozpadzie tłuszczów, wpływa na pracę gruczołów płciowych, laktację i reguluje płodność);
– Noradrenaliny (wydziela się razem z adrenaliną, wyostrza czujność, wywołuje pobudzenie i koncentrację, a także wyostrza pamięć).
Tyrozyna jest jednym z najważniejszych dla organizmu człowieka aminokwasów,
czyli związków organicznych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu, regulujących metabolizm komórkowy, wykorzystywanych do syntezy białek endogennych, hormonów oraz neuroprzekaźników. Tyrozyna i tarczyca są ze sobą powiązane, ponieważ aminokwas odgrywa ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu tarczycy – łączy się z atomowym jodem i w ten sposób powstają prekursory właściwych hormonów, szczególnie T4. Niedobór tyrozyny wywołuje niedoczynność tarczycy, co może objawiać się m.in. permanentnym zmęczeniem i wyczerpaniem. Suplementacje tyrozyny należy skonsultować z lekarzem.
Kiedy T4 traci jeden atom jodu, następuje konwersja do T3 i w ten sposób przetworzony hormon zasila nasze komórki w całym organizmie. Prawidłowa konwersja w chorobie z Lyme jest często zakłócona, dlatego też należy wspomagać się pewnymi prekursorami i kofaktorami.
* P5P – Aktywna forma witaminy B6, która jest metabolicznie czynna. Pełni ona funkcje koenzymu pomagając naszym enzymom wykonywać należące do nich funkcje. Uczestniczy w konwersji T4. U zdrowej osoby organizm spokojnie radzi sobie z przekształceniem nieaktywnej formy B6 do metabolicznie czynnej jaką jest P5P. Jednak u chorych na Lyme, może być z tym poważny problem. P5P współpracuje z cynkiem organicznym, który również jest niezbędny, aby hormon tarczycy był aktywny i użyteczny. Cynk ma kluczowe znaczenie w aktywacji T4 do T3 w wątrobie i nerkach oraz poprawia działanie określonych enzymów (dejodinazy), które aktywują hormon tarczycy.
*Katalaza – Jest przeciwutleniaczem, który redukuje nadtlenek wodoru wytwarzany w wątrobie. Zmienia nadtlenek wodoru w wodę i tlen w ciągu milisekund. Wysoki poziom nadtlenku wodoru obserwujemy u osób z zaburzeniami tarczycy, więc neutralizowanie jest konieczne, szczególnie przy Hashimoto. Na wątrobę przypada lwia część konwersji T4, którą skutecznie może zakłócić nadtlenek wodoru.
*Selen – Podobnie jak cynk, ten minerał jest również potrzebny pewnym enzymom dejodynazy, które przekształcają T4 w T3. Selen jest również potrzebny do zrównoważenia nadmiernej aktywności tarczycy, która może być spowodowana przez wewnętrzne lub zewnętrzne czynniki stresogenne. I wreszcie, selen jest silnym przeciwutleniaczem.
Większa aktywność przeciwutleniająca oznacza mniej stanów zapalnych, a stan zapalny oznacza lepszą funkcję tarczycy, ponieważ stan zapalny może spowodować, że hormon tarczycy stanie się leniwy.
*Probiotyki – Aż 20% nieaktywnego T4 jest przekształcana w T3 w naszych jelitach. Wielu chorych na Lyme ma poważny problem z jelitami i zaburzenia w pracy mikroflory jelit, czyli dysbioze.
*Methylcobalamina – Jest to jedna z aktywnych form witaminy B12. Niedobór witaminy B12 idzie w parze z niedoczynnością tarczycy! Badania sugerują, że aż 40% pacjentów z niedoczynnością tarczycy ma również niedobór witaminy B12. Niski poziom witaminy B12 wpływa niekorzystnie na ilość wytwarzanego hormonu tarczycy.
*Ashwagandha – Stymuluje produkcję zarówno T4, jak i T3 w organizmie. Wspiera również nadnercza i chroni tarczycę przed zmianami DNA.
*Jod – Tutaj zatrzymamy się na chwilę.
Istnieje masowe zamieszanie i paranoja w temacie jodu. Przekonanie wśród lekarzy, że jodowana sól spełnia zapotrzebowanie organizmu na jod, jest powszechne. Chociaż sól jodowana jest faktycznie najskuteczniejszą inicjatywą w zakresie zdrowia publicznego, mająca na celu zmniejszenie niedoboru jodu, to w obliczu niedoczynności tarczycy jest działaniem niepraktycznym. Jod jest niezbędny do prawidłowej pracy tarczycy i właściwej produkcji hormonów tarczycy. Jest również niezbędny do prawidłowej konwersji T4 do T3.
Nie tylko tarczyca wykorzystuje jod, jest on potrzebny wszystkim komórkom, a każda komórka posiada unikalny receptor zaprogramowany na jod. Jod jest szczególnie ważny dla zdrowych piersi i prostaty. Ryzyko zachorowania na nowotwory reprodukcyjne staje się dużo wyższe przy niskim poziomie jodu. Jeśli głównym źródłem jodu jest tylko sól, to aby uzyskać prawidłowy poziom jodu, należy zjeść tyle soli jodowanej, która doprowadzi do gwałtownego poziomu sodu, co nie jest dobrym pomysłem. Poza tym typowa sól kuchenna jest pozbawiona 80% składników mineralnych.
Suplementacja jodu może poprawić stan zdrowia na każdym poziomie. Jod jest potrzebny trylionom komórek, używa go cały organizm, we wszystkich narządach. Strach przed jodem zostawia w niebycie wielu niewinnie chorych, którzy zaufali lekarzom. Niedobór jodu jest czynnikiem ryzyka raka tarczycy i powoduje lub przynajmniej przyczynia się do niedoczynności tarczycy, nowotworów i chorób autoimmunologicznych takich jak Hashimoto. Status jodu determinuje wzrost brodawek. Wole i guzki są spowodowane niedoborem jodu. Jod wspiera nasze narządy rozrodcze.
Wzbogacona sól “jodowana” zawiera tylko jodek. To tylko połowa tego, co potrzebuje ciało. Jodek musi być przekształcony w jod, a z tym może sobie nie radzić każdy organizm. Pojawiają się wówczas problemy z piersiami u kobiet, a u mężczyzn z prostą. Poziom jodu testujemy badając mocz i krew. We krwi sprawdzamy poziom “tyreoglobuliny”, w skrócie Tg. Testy krwi tyreoglobuliny są bardziej czułym biomarkerem statusu jodu niż tyreotropina lub hormony tarczycy, takie jak T3 (trójjodotyronina) i / lub T4 (tyroksyna). Przyjmowanie jodu pod nieobecność selenu może być bardzo szkodliwe. Stosowanie i suplementowanie jodu podczas przyjmowania hormonów na własną rękę, jest niewskazane i niebezpieczne.
