NEUROBORELIOZA
O neuroboreliozie mówimy wtedy, kiedy patogeny zaatakują komórki nerwowe. Neuroborelioza może wywołać objawy neurologiczne przypominające inne choroby neurodegeneracyjne lub objawy psychosomatyczne. Neuroborelioza może się pojawić już na początku zakażenia, w trakcie leczenia lub na późniejszym etapie, przyjmując charakter przewlekły i postępujący. Pojawia się wściekłość, drażliwość, zmiany osobowości, niestabilność emocjonalna, drgawki, drżenie, hipotermia, migreny, bóle głowy, zaburzenia poznawcze, mgła umysłowa, utrata pamięci, dysleksja, dystonia układowa i deficyt uwagi, a także wiele więcej innych poważnych symptomów o których możemy poczytać tutaj (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17350199).
Istnieją określone i naukowo potwierdzone przyczyny tych problemów. Szczepy krętków Borelii (bakterie w kształcie spirali), najbardziej związane z boreliozą z Lyme, są blisko spokrewnione z krętkiem kiły, która była znana w środowisku medycznym z powodu chronicznych problemów neurologicznych. Badania wykazały, że w ciągu 20 minut od zakażenia krętki z boreliozą mogą dotrzeć do mózgu (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2148032/).
Kiedy tak się stanie, zaczynają pojawiać się bardzo przewidywalne objawy. Krętki kiły i boreliozy są znane z tego, że produkują enzymy ureazy, które powodują akumulację miejscowego amoniaku (hiperammonemia) w mózgu. Amoniak indukowany przez boreliozę powoduje stan zapalny i obrzęk astrocytów (komórek mózgu) prowadząc do licznych późniejszych objawów neurologicznych. Obecność krętków i amoniaku w mózgu powoduje również wyciek bariery krew-mózg, pozwalając większej ilości cząsteczek na wtargnięcie do chronionego, wewnętrznego sanktuarium jakim jest mózg. Alkaliczność amoniaku powoduje uraz mózgu.
W niektórych przypadkach obniżenie populacji bakterii może wystarczyć, aby zapewnić całkowite i trwałe wyleczenie. Jednak przy mocno zaawansowanych objawach neurologicznych, samo zabijanie bakterii nie doprowadzi do przywrócenia jakości życia. Ostatecznym celem leczenia musi być przywrócenie optymalnej integralności strukturalnej i funkcji mózgu. Wiąże się to z neutralizacją amoniaku, z zablokowaniem ureazy i naprawieniem uszkodzonej bariery krew-mózg.
LYME CARDIS (BORELIOZA SERCA)
Kiedy infekcja dostaje się do organizmu, wiemy z badań na zwierzętach, że szybko się rozprzestrzenia. Próbuje ukryć się w tkankach i często zajmuje serce. Może zainfekować wszystkie części serca – mięsień sercowy, osierdzie, zastawki, a nawet aortę. Układ odpornościowy wykrywa intruza i natychmiast odpowiada, wywołując stany zapalne.
Zapalenie wywołane przez zakażenie może powodować upośledzenie przewodnictwa elektrycznego między przedsionkami i komorami. To zaburzenie rytmu nazywa się blokiem przedsionkowo-komorowym (AV). Blok AV jest bardzo poważnym i prawdopodobnie najczęstszym typem zapalenia tętnic z boreliozą (Lyme). Kiedy przewodzenie sygnału elektrycznego jest osłabione, rytm i mechaniczne bicie serca są niezsynchronizowane.
Istnieją trzy stopnie bloku przedsionkowo-komorowego, przy czym trzeci stopień jest najpoważniejszy. Wymagane jest wszczepienie na stałe stymulatora. Zwykle jednak można odwrócić zmiany za pomocą antybiotyków. Objawy bloku AV obejmują zawroty głowy, duszność, omdlenia, kołatanie serca i ból w klatce piersiowej, podobny do zawału serca. Prawie u 90% pacjentów z boreliozą (Lyme) rozwijają się zaburzenia przewodzenia serca, a aż 60% ma objawy zapalenia serca, ale tylko objawy. Borelioza wieńcowa występuje jedynie u niespełna 4% do 10% wszystkich chorych z boreliozą (Lyme).
Podstawą wykrycia zapalenia jest EKG, które wykrywa lub wyklucza przedsionkowo-komorowy blok przewodzenia. Pacjenci u których przerwa PQ trwa ponad 300 ms wymagają ciągłego monitorowania. Zaburzenia przewodzenia serca są zwykle odwracalne, a wszczepienie stałego stymulatora jest rzadko konieczne. Obecnie nie ma jednoznacznych dowodów na związek między boreliozą a późniejszym rozwojem kardiomiopatii rozstrzeniowej. Leczeniem z wyboru są antybiotyki, najlepiej ceftriakson. MRI serca można wykorzystać do potwierdzenia diagnozy. Rokowania są korzystne, jednak ciągle nie wiadomo jaka koinfekcja dominuje w tego rodzaju schorzeniu. Często przy tym schorzeniu, wyniki testów serologicznych są ujemne. Część ekspertów wskazuje na zakażenie bartonellą i boreliozą.
BORELIOZA STAWOWA
Boreliozowe zapalenie stawów (borelioza stawowa) jest jedną z postaci boreliozy. Objawy boreliozowego zapalenia stawów, takie jak bóle stawów czy ich sztywność, mogą się pojawić po kilku tygodniach, miesiącach, a nawet po kilku latach od zakażenia, dlatego pacjenci często nie kojarzą ich z żadnym ukąszeniem owada. Ta postać nie ogranicza się jedynie do zajęcia układu kostno-stawowego. Może ona przyjąć także postać skórną, neurologiczną lub kardiologiczną. Początek choroby, zwiastują przejściowe bólowe stawów, zwykle o słabym natężeniu.
Kiedy borelioza z Lyme osiągnie status zakażenia rozsianego, chorzy skarżą się na bóle stawowo-kostne i mięśniowe, bóle ścięgien i przyczepów ścięgnistych. Mają one często charakter ostry i wędrujący, a czasem krótkotrwały i nawracający. Bóle stawów spowodowane przez boreliozę występują głównie w kolanach i innych większych stawach. Innymi często występującymi sprzężeniami są biodra, barki, łokcie, nadgarstki i kostki. Ten ból pojawia się, ponieważ bakterie powodujące boreliozę atakują stawy i powodują stan zapalny tkanek. Wielu pacjentów z tym schorzeniem opisuje swoje doświadczenie jako ból stawów, który przemieszcza się od jednego stawu do drugiego i ból, który pojawia się i przechodzi w ciągu dnia. Uporczywe zapalenie stawów po usunięciu zakażenia najprawdopodobniej jest już związane z autoimmunizacją.
Zapalenie stawów jest uważane za przejaw późnej infekcji rozsianej występującej kilka miesięcy po ukąszeniu kleszcza. Wielu pacjentów z tą postacią jest błędnie diagnozowanych, szczególnie z młodzieńczym zapaleniem stawów, reumatoidalnym zapaleniem stawów, reaktywnym zapaleniem stawów, zakaźnym zapaleniem stawów oraz zapaleniem kości i stawów. Problemy stawowe czy kostne nie są jedynymi dolegliwościami tej postaci choroby choć zwykle są dominującymi. Ponieważ jest to choroba wieloukładowa objawy mogą pochodzić z różnych części organów organizmu.
