Zmęczenie nadnerczy jako stan chorobowy, medycyna uznała zaledwie kilkanaście lat temu.
Większość lekarzy nie zna tego terminu, bo zwyczajnie się o tym nie uczyli. Poza tym trudności diagnostyczne potęgują problem, a tradycyjne badania wykrywają jedynie poważne zakłócenia hormonalne nadnerczy, występujące w poważnych schorzeniach takich jak zapalenie gruczołu, choroba Addisona czy Cushinga.
O osi OAT u kobiet, słyszał mało który lekarz w Polsce.
To termin wprowadzony przez dr. Michaela Lama kilka lat temu i dotyczy on wzajemnego oddziaływania na siebie jajników, nadnerczy i tarczycy.
Kiedy choroba zmienia jedną z funkcji narządu, to prowadzi to często do nierozpoznanej zmiany w pozostałych dwóch narządach. Przykładowo, jeśli leczymy tarczycę, możemy zaobserwować nieregularne miesiączkowanie (funkcja hormonów jajnikowych), a także zmniejszoną zdolność radzenia sobie ze stresem (funkcja nadnerczy). Jeśli zatem, mówimy o zmęczonych nadnerczach u kobiet, to musimy zdawać sobie sprawę z faktu, że obejmuje ten stan również tarczycę i jajniki.
Zmęczeniu nadnerczy w boreliozie (Lyme), kobietom często towarzyszy kliniczna lub subkliniczna niedoczynność tarczycy. To oznacza jedno, że mimo doskonałych wyników laboratoryjnych tarczyca nie reaguje na sygnał hormonalny i pojawiają się objawy niedoczynności tarczycy. Zdezorientowany lekarz sięga po środki przeciwdepresyjne, które uważa, że rozwiążą problem.
W zmęczeniu nadnerczy niewiele hormonów pracuje na optymalnym poziomie. Ciśnienie krwi staje się zaburzone, poziom cukru we krwi ulega szerokim fluktuacjom, pojawiają
się stany afektywne dwubiegunowe i stany lękowe, a przepływ menstruacyjny staje się nieregularny. Nawet mózg robi się mało wrażliwy na estrogen.
We wczesnych stadiach zmęczenia nadnerczowego, produkcja kortyzolu jest zwykle bardzo wysoka, gdy organizm próbuje opanować stany zapalne i zneutralizować stres. Ale gdy wyprodukuje go zbyt dużo, będzie to niosło za sobą wiele niepożądanych skutków. Kortyzol zablokuje receptory progesteronu, ograniczając jego wytwarzanie. Niewystarczająca produkcja progesteronu prowadzi zawsze do braku równowagi estrogenu do progesteronu. Przy zredukowanym progesteronie dochodzi do nadmiaru estrogenu w organizmie, a to prowadzi do PMS (zespołu napięcia przedmiesiączkowego), mięśniaków i zespołu przedmenopauzalnego.
Kobietom zaczynają wypadać włosy, co jest oznaką nadmiernych androgenów.
Nadwyżka androstenodionu, przekształca się w estron i testosteron, a testosteron z kolei przekształca się w DHT. DHT jest silniejszą formą testosteronu odpowiedzialną za nadmierne wypadanie włosów. Podanie Estriolu (hormonu) zrównoważy działanie testosteronu.
Aby normalizować oś OAT, zawsze rozpoczynamy od regeneracji nadnerczy.
Proces normalizacji uwarunkowany jest czynnikami stresogennymi, za które w boreliozie z Lyme odpowiadają infekcje mające często charakter chroniczny. Leki przeciwdepresyjne i terapie hormonalne mogą pogorszyć stan kobiet z zaburzoną równowagą osi OAT w Lyme. Uderzenia gorąca, przyrost masy ciała w biodrach, zatrzymywanie wody i zmiany nastroju są obserwowane pomimo normalnego poziomu estrogenu.
Brak konwencjonalnych terapii, wymusza na chorych kobietach sięganie po zasoby naturalne. Wiele chorych pakuje w siebie niezliczone ilości suplementów. Na przykład witaminę C, DHEA, pregnenolon, naturalny progesteron i hormony tarczycowe. Jednak przyjmowanie wielu składników odżywczych jednocześnie – rzadko działa. Im wyższa dawka, tym gorsze samopoczucie. Zmęczenie nadnerczy można odwrócić, jednak wcześniej należy usunąć stresory, które pod nazwą subklinicznych infekcji rozdzierają ciało kobiety od środka. Nawet po usunięciu infekcji, nadnercza będą potrzebowały czasu na regenerację, nie krócej niż 6 miesięcy.
Potrzebny będzie dobry sen, ćwiczenia i odstawienie używek (kawy).
Będzie potrzebna optymalna równowaga witamin i minerałów. Witamina C (500 mg do 3000 mg), Glutation liposomalny w celu zwiększenia biodostępności komórkowej witaminy C, E, kwasu alfa-liponowego i karnityny. Większość hormonów nadnerczowych potrzebuje koenzymu A, który jest produktem witaminy B5. 400-800 jm witaminy E, to kolejny ważny składnik odżywczy. Bierze ona udział w co najmniej sześciu różnych reakcjach enzymatycznych w kaskadzie nadnerczy. Od 1000 do 5000 jm witaminy D, aby wspierać syntezę hormonalną. 10 000 do 25 000 IU beta-karotenu, selenu (100-200 mcg), magnezu (200-800 mg), lizyny (1-2 gm), proliny (500 mg – 1 gm), glutaminy (1 -5 g), DHEA 15-50 mg i pregnenolon 25-50 mg, ryboza i kofaktory 2000-10 000 mg, CoQ 300-1 000 mg, kolagen typu 1 i 3.
Szeroko promowane zioła, takie jak ashwagandha, korzeń lukrecji, żeń-szeń koreański, żeń-szeń syberyjski, imbir i liść miłorzębu japońskiego są pomocne, ale tylko na krótką metę. Długoterminowe stosowanie adaptogenów może prowadzić do problemów związanych z odstawieniem i uzależnieniem w perspektywie długoterminowej, a niektóre zawarte w nich związki mogą wyzwalać kryzys nadnerczy.
Stymulacja nadnerczy nie jest zatem najlepszym rozwiązaniem długoterminowym.
Uzupełnienie leczenia sterydami, takimi jak naturalny hydrokortyzon czy octan kortyzonu, jest bezpieczne i skuteczne, tylko przez krótki czas i w ciężkich przypadkach, pod kontrolą lekarza. Stosowanie suplementacji w celu przezwyciężenia zmęczenia nadnerczy musi być zindywidualizowane, w oparciu o historię, tło i system metaboliczny każdej osoby. Co jednemu pomoże innemu może zaszkodzić.
